Νυχτερινό

Κι είπες μια νύχτα μ'ένα φεγγάρι χλωμό και κουρασμένο να μιλήσεις στην ψυχή σου.

Και τότε κρύφτηκαν τ'αστέρια στις σπηλιές τ' ουρανού και το φεγγάρι βούτηξε στη μαύρη θάλασσα. 

Έτσι... για να μην υπάρχουν μάρτυρες, να μην μπορέσει κανείς να πει τι έγινε εκείνη τη νύχτα.

Κι έτσι, κανείς δεν άκουσε τι είπες στην ψυχή σου. 

Κανείς δεν είδε όλες τις πληγές της καρδιάς σου ανοιχτές, δεν άγγιξε το αίμα που έτρεχε, δεν μπόρεσε να σκουπίσει τα δάκρυα των ματιών σου και να σε πάρει αγκαλιά,

όταν με αναφιλητά πενθούσες το θάνατο της ζωής σου.

Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα...