Στιγμή

Το τελευταίο τσιγάρο της μέρας... Άρωμα Κυριακής. Ξέρεις, αυτό που κουβαλάει κάτι από χαρά, κάτι και από λύπη. Γλυκειά μελαγχολία. Φώτα χαμηλωμένα. Ένα ποτήρι κρασί. Μια ρουφηξιά ακόμα. Ο καπνός να γεμίζει το χώρο, να χορεύει σε σχήματα.  Μουσική να ντύνει τη στιγμή, όμορφα, ιδιαίτερα, απλά.Και οι στίχοι να κολλούν στο μυαλό και στα χείλη...
"Με τσιγάρα βαριά... Μια βουτιά στα βαθειά...Κι επιπλέω...
Κι ας μην είναι σωστό... Πάντα ό,τι σκεφτώ... Θα το λέω..."