Δειλία

Σ' ένα βλέμμα ήρθε και κρύφτηκε όλη η ζωή κι ο θάνατος μαζί. 
Σε μια ματιά ήρθε και φώλιασε όλη η χαρά κι η λύπη.
Τρόμαξα όταν συναντήθηκαν οι ματιές μας.
Πώς να χωρέσω τόση ευτυχία και δυστυχία μαζί;
Πώς να σηκώσω όλο το βάρος της χαμένης σου ψυχής;
Πώς να βαφτώ στο άσπρο και στο μαύρο;
Πώς να αντέξω το φως της συννεφιάς σου;
Το 'βαλα στα πόδια... Ναι!
Ζήτησα έλεος από τον ουρανό και οίκτο απ' το φεγγάρι.
Να ξημερώσει, να χαθείς, ο ήλιος να σε πάρει.
Κι έκλαψα στην πρώτη ακτίνα που φάνηκε.
Έκλαψα για τη ζωή που έχανα και για το θάνατο που ξεγέλασα.
Για το χρόνο που κέρδισα...
Για το χρόνο που έχασα...